ՍԱՐ

1. գ. Гора. 2. գ. Кочёвка, летник (обл.), яйла. 3. գ. (փխբ.) Дикая необжитая местность. 4. ա. Гористый, горный. ♢ Սարե սար, տե՛ս Սարեսար։ Սարեր դողացնել сеять ужас. Սարեր ընկնել бродить. Սարեր շուռ տալ гору (горы) своротить (или сдвинуть). Սարը քաշվել удаляться, удалиться в горы. Սարի արջ мужлан, медведь. Սարի արջ դառնալ стать, становиться дикарём, мужланом. Սարի նման, Սարի պես великан, богатырь, (косая) сажень в плечах. Սարի նման՝ սարի պես, մեջքին կանգնել стать (стоять) горой (за кого-либо). Սարից եկած грубый, неотёсанный. Սար ու ձոր առաջին դողալ сеять ужас. Սար ու ձոր բռնել покрывать, покрыть всю землю. Սար ու ձոր գլխին սևանալ несчастье свалилось на голову (кого-л.). Իրեն սար ու ձոր գցել 1) տե՛ս Սարեր ընկնել, 2) говорить вокруг да около. Սար ու ձոր դողացնել наводить, сеять ужас. Սար ու ձոր ընկնել։ Սարերն ընկնել тянуть, разводить канитель. Նրանց սար ու ձոր կա между ними пропасть, разные как небо и земля; нёбо и земля. Սար ու ձոր չափել չափչփել, Սար ու ձոր ոտքի տակ տալ бродить по долам, по горам, սար ու ձոր՝ տերտերի փոր поповского брюха не набьёшь. Սար ու ձոր ընկնել, տե՛ս Սարեր ընկնել: Յոթը սարի հետև, Յոթը սարից այն կողմ за тридевять земель. Սարը սարին չի հանդիպի, մարդը մարդուն կհանդիպի гора с горой не сходится, а человек с человеком сходится.

* * *

[N]

гора (F)

кочевка (F)